سوره والشمس را همه خواندید: {وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ، وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ، وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا}.

سه کلمه پشت سر هم است: آن شمس، تاویلش خاتم النبیین است، آن قمر، امیرالمؤمنین است، آن نهار حجة بن الحسن است. {وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا.}

همه تان تصمیم بگیرید و این کار را هم رواج بدهید: شروع کنید هر ماه بدون استثنا یک ختم قرآن بکنید و آن [ختم] قرآن را هدیه به خود امام زمان بکنید. این کار، بعد معلوم می شود اثرش چیست؟ اینها اکسیر احمر است منتها ما وقتی بیدار شدیم که کار گذشته است.

من چند سال قبل به این روایت برخوردم که روایت هم سندش به حدی از اعتبار است که فقیهی، آن هم فقیهی که ما می گوییم هر کسی نیست.

 ما فقیه را شیخ انصاری می دانیم، میرزای شیرازی می دانیم، شهید اول، شهید ثانی.

حدیث که ما به آن برخوردیم و عقل را مبهوت می کند نتیجه اش این است: کسی که عملش این باشد یعنی هر چه می تواند قرآن بخواند [و] هدیه کند به او، سزای قطعی اش- که شبهه ندارد- این است که: کان معه؛ اصلا جزایش می شود معیت.

بهشت دیگر خبری نیست ارزشی ندارد.  کسی که کارش این باشد: آنچه میسر است قرآن بخواند و هدیه به امام زمان بکند، آنچه به او می دهند این است که در دنیا و آخرت با او خواهد بود.

مدت زمان: 3 دقیقه 15 ثانیه

دریافت