1_پیامبرصلی الله علیه وآله :
إنَّ اللَّهَ یَغضَبُ لِغَضَبِ فاطِمَةَ و یَرضی لِرِضاها
به یقین خداوند با خشم فاطمه به خشم میآید و با خشنودی او خشنود میشود
(بحار الأنوار ، ج ۴۳ ، ص ۳۲۰)
2_پیامبرصلی الله علیه وآله :
إنَّ فاطِمةَ بَضعَةٌ مِنّی و هِی نورُ عَینی و ثَمَرَةُ فُؤادی ؛
یَسوؤُنی ما ساءَها و یَسُرُّنی ما سَرَّها و إنَّها أوَّلُ مَن یَلحَقُنی
مِن أهلِ بَیتی
فاطمه پاره تن من و روشنی دیده و میوه دل من است . آنچه او را
ناراحت کند مرا ناراحت میکند و آنچه شادش کند ، مرا شاد میکند ؛ او
نخستین کس از اهلبیت من است که به من میپیوندد
(الأمالی ، صدوق ، ص ۵۷۵)
3_امام علی علیه السلام :
إنَّ فاطِمَةَعلیها السلام لَم تَزَل مَظلُومَةً ، مِن حَقِّها مَمنوعَةٌ و عَن مِیراثِها مَدفوعَةٌ
فاطمه همواره مظلوم و از حق و میراث خود محروم بود
(الأمالی ، طوسی ، ص ۱۵۵)
4_امام مهدی علیه السلام :
إنَّ لِی فی إبنَةِ رَسولِاللَّهِ اُسوَةٌ حَسَنةٌ
دختر رسول خدا (فاطمه) برای من سرمشقی نیکو است
(الغیبه ، طوسی ، ص ۲۸۶)
5_حضرت فاطمه علیها السلام :
إلزَم رِجلَها ؛ فَإنَّ الجَنَّةَ تَحتَ أقدامِها
در خدمت مادر باش ؛ زیرا بهشت زیر قدمهای مادران است
(کنزالعمّال ، ح ۴۵۴۴۳)
6_حضرت فاطمه علیها السلام :
إذا حُشِرتُ یَومَ القِیامَةِ أشفَعُ عُصاةَ اُمَّةِ النَّبِیّصلی الله علیه وآله
آن گاه که در روز قیامت برانگیخته شوم ، گناهکاران امّت پیامبر اسلام را شفاعت خواهم کرد
(إحقاق الحقّ ، ج ۱۹ ، ص ۱۲۹)
7_حضرت فاطمه علیها السلام :
إنْ کُنتَ تَعمَلُ بِما أمَرناکَ و تَنتَهی عَمّا زَجَرناکَ عَنهُ فَأنتَ مِن شیعَتِنا و إلّا فَلا
اگر به آنچه تو را به آن فرمان میدهیم عمل کنی و از آنچه برحذر میداریم دوری کنی ، از شیعیان مایی و الّا هرگز
(بحار الأنوار ، ج ۶۸ ، ص ۱۵۵)
8_حضرت فاطمه علیها السلام :
حُبِّبَ إلَی من دُنیاکُم ثَلاثٌ : تِلاوَةُ کِتابِ اللَّهِ و
النَّظَرُ فی وَجهِ رَسولِ اللَّهِ و الإنفاقُ فی سَبیلِ اللَّهِ
از دنیای شما محبّت سه چیز در دل من نهاده شد : تلاوت قرآن ، نگاه به چهره پیامبر خدا و انفاق در راه خدا
(نهج الحیاة ، ح ۱۶۴)
9_حضرت فاطمه علیها السلام :
یا أباالحَسَنِ! إنّی لأَستَحیی مِن إلهی أن اُکَلِّفَ نَفسَکَ مالاتَقدِرُ عَلَیهِ
ای علی! من از پروردگارم شرم دارم که چیزی از تو درخواست کنم که توان برآوردن آن را نداشته باشی
(بحار الأنوار ، ج ۴۳ ، ص ۵۹)
10_حضرت فاطمه علیها السلام :
بِشرٌ فی وَجهِ المُؤمِنِ یُوجِبُ لِصاحِبِهِ الجَنَّةَ
خوشرویی هنگام روبه رو شدن با مؤمن ، بهشت را بر فرد خوش رو واجب میکند
(بحار الأنوار ، ج ۷۵ ، ص ۴۰۱)