قضیه فلسطین اولین دغدغه اصلی امام خمینی(ره) درباره جهان اسلام بود که پس از پیروزی انقلاب خیلی زود برجسته و متجلی شد و رسمیت یافت. امام خمینی(ره) در سال 58 با نامگذاری آخرین جمعه ماه رمضان به « روز قدس » موضع رسمی و عملی جمهوری اسلامی ایران و انقلاب اسلامی را در قبال رژیم صهیونیستی و قضیه فلسطین اعلام کرد. این نامگذاری راهبردی با تغییر در: 1ـ موقعیت سران حکومت ها، 2ـ موقعیت مردم ایران، 3ـ موقعیت مردم فلسطین، 4ـ موقعیت مردم جهان، 5ـ موقعیت رژیم صهیونیستی، 6ـ موقعیت حامیان رژیم صهیونیستی، 7ـ موقعیت مقاومت، معادله ظالمانه و قلدرمآبانه فلسطین و رژیم صهیونیستی را که سرنوشت فلاکت بار و ابدی را برای فلسطینیان رقم زده بود، از اساس به هم ریخت و منطقه را با معادله جدیدی روبه رو ساخت که ذلت و خواری رژیم صهیونیستی از نشانه های بارز آن است.

1ـ موقعیت سران حکومت ها؛ پیش از انقلاب اسلامی بیشتر سران کشورهای عربی برای حفظ موقعیت شان در برابر رژیم صهیونیستی از خود مخالفت هایی را نشان می دادند، این مخالفت ها بیش از آنچه در عمل و واقعیت بود، در عرصه رسانه و تبلیغات بزرگ و جدی نشان داده می شد. این رفتار متظاهرانه برای این بود که خشم و نفرت مردم مسلمان این کشورها در درون شان باقی بماند و فوران نکند و فکر کنند که حکومت های شان مجدانه از حقوق فلسطینیان در برابر ظلم و تجاوز صهیونیست ها دفاع می کنند و این تصور باطلی بود که پس از سال های طولانی هیچ گاه به حقیقت نپیوست.

2ـ موقعیت مردم ایران؛ رژیم فاسد و وابسته پهلوی در قضیه فلسطین در بین دو نقطه متناقض قرار داشت و صلاح و بقای خود را در راضی نگه داشتن دوسوی این نقطه می دید. این رژیم بنا به دستور آمریکا و نیازهایی که به رژیم صهیونیستی داشت خود را موظف به کمک به این رژیم می دید و در مقابل هم باید به احساسات مذهبی و انسانی مردم ایران توجه می کرد. با اینکه هنجارشکنی های فرهنگی و اجتماعی رژیم پهلوی بسیار زیاد بود و بخش قابل توجهی از مردم ایران را از امور دینی دور ساخته بود؛ اما از این نکته غافل نبود که با وجود تمام اقدامات ضددینی، روح جامعه ایرانی همچنان دلبستگی های دینی دارد و در مناقشه فلسطین و رژیم صهیونیستی در کنار فلسطین است؛ با این حال رفتار رژیم پهلوی اجازه نمی داد جانبداری مردم ایران از فلسطین بازتاب عملی و یکپارچه پیدا کند.

3 ـ موقعیت مردم فلسطین؛ سرکوب های ملت فلسطین، احساس تنهایی و بی پناهی، شکست های پی درپی نظامی، آوارگی های اجباری و... موجب سرخوردگی و دلسردی این ملت مظلوم شده بود. تنها کاری که از آنها برمی آمد فروخوردن بغض های برآمده از تحمل ظلم و جورهایی بود که صهیونیست ها به آنها روا می داشتند و نیز تلاش ناامیدانه برای حفظ آن بخش از سرزمینی که در اختیار داشتند، بود.

4 ـ موقعیت مردم جهان؛ وقتی که مردم سرزمین های اسلامی در حمایت از مردم فلسطین از خود تحرکی نشان نمی دادند و بیشتر آنها پرداختن به این مسئله را به عهده سران خود گذاشته بودند، تکلیف سایر مردم جهان نیز روشن بود به نحوی که بیشتر مردم جهان اصلاً مقوله ای به نام فلسطین را نمی شناختند و تنها زمانی از فلسطین خبر می شنیدند که چریک های فلسطین حرکت نظامی می کردند و دستگاه تبلیغات استکبار هم به آنها انگ تروریسم می زد و آنها را در چشم مردم جهان آدمکش و منفور جلوه می داد.

5 ـ موقعیت رژیم صهیونیستی؛ رژیم صهیونیستی که همه چیز را بر وفق مراد خود می دید روز به روز امیدوارتر از گذشته به تحکیم موقعیت و بلعیدن بیشتر حقوق مادی و معنوی فلسطینیان می پرداخت و با شکست متوالی ارتش های عربی، خود را حاکم بلامنازع این میدان نشان می داد و با رفتار متکبرانه و زورگویانه خود القا می کرد که آینده منطقه متعلق به آنها است و آنگونه شکل می گیرد که آنها اراده می کنند.

6 ـ موقعیت حامیان رژیم صهیونیستی؛ رژیم صهیونیستی با سرکوب متعدد فلسطینیان که با کمک کشورهای غربی انجام گرفته و به زعم خود فلسطینیان را رام کرده بود کار را برای حمایت حامیانش از خود آسان ساخته بود چرا که در آن وضعیت، حمایت از صهیونیست ها کم هزینه بود و چند صدای نادری هم که بلند شد راه به جایی نبرد و حامیان رژیم صهیونیستی با خاطری آسوده همه جانبه از این رژیم و جنایاتش حمایت می کردند.

7 ـ موقعیت مقاومت؛ اوج نماد مقاومت فلسطین در دهه های اخیر شکل گیری جنبش فتح و چند عملیاتش علیه صهیونیست ها بود که به سبب سیطره رسانه های صهیونیستی و استکباری بر افکار جهانی، اقدامات و عملیات چندگانه این جنبش تنها عده ای را در جهان اسلام خوشحال کرد و آنها در نزد مردم سایر کشورها افرادی قسی القلب و آدمکش و ضد بشریت معرفی شدند. این جنبش که در عرصه قیام اجتماعی نتوانسته بود به دستاوردهای مهمی نائل شود در نهایت در اوائل دهه 80 میلادی با رویگردانی از تفکر مقاومت به کار سیاسی روی آورد و دچار استحاله ای شد که هنوز ادامه دارد.

همانگونه که از اشارات هفت گانه فوق برداشت می شود، پیش از انقلاب اسلامی، در جهان هیچ عامل معتبر و تعیین کننده ای به نفع ملت فلسطین وجود نداشت و تنها خود ملت فلسطین بودند که در موقعیتی سخت، پر د��د و رنج و بسیارشکننده و بدون هرگونه امید دل گرم کننده نسبت به آینده، مقاومت روبه فرسایش داشتند که به احتمال زیاد ادامه آن وضعیت می توانست به نابودی یک ملت(ملت فلسطین و حاکمیت مطلق رژیم صهیونیستی منجر شود.

در محاسبات عادی و مرسوم و عامل قدرتمندی که بتواند با بر هم زدن موقعیت های هفت گانه اشاره شده، مسیر این حرکت شوم و خانمانسوز را تغییر دهد، مشاهده و حتی تصور هم نمی شد؛ اما با وقوع انقلاب اسلامی و تشعشعه ای از اندیشه ناب و الهی امام خمینی و هویت بخشیدن به «روز قدس» آن چیزی که هیچ کس انتظارش را نداشت، همچون توفانی عظیم و بنیان کن رخ نمود و هفت گانه فوق را به نفع ملت فلسطین تغییر داد و به کابوسی پایان ناپذیر برای صهیونیست ها تبدیل کرد که مقاومت جانانه و تحسین برانگیز امروز غزه در برابر صهیونیست های ذلیل و ترسو تنها یکی از دستاوردهای آن است. پس باید به برکت و شکرانه دستاوردهای بزرگ آن که به نوبت صف کشیده اند این روز را که روز ملت فلسطین است با برگزاری با شکوه آن پاس بداریم. ان شاءالله